 |
| Bilmeyen varsa(!) eğer: "Judas Priest" |
Her hafta bir gönderi yayımlamak suretiyle açtığım bahar sezonunda son iki haftadır yazacak bir şeyler bulmakta zorluk çekiyorum. En son Türkçe metal konulu yazıma seri olarak devam etme kararı almıştım. Seri bitince hepsini toplayıp uzunca bir yazıya dönüştürmeyi planlıyordum ancak bunun tahmin ettiğimden daha uzun süreceğine kanaat kıldım. Bu yüzden serinin ikinci gönderisine kafam estikçe bir şeyler yazıp kalan haftaları kritik ve benzeri başka gönderilerle dolduracağım. Bu haftanın konusunu da yaşadığım bir olaya ithafen seçmiş bulunuyorum.
 |
| Bendeniz + Metal Müzik (temsili) |
Kendimi telefondan uzaklaştırmış, çubuk müzikçalarımı ampliye bağlayıp metal müzikten gelen enerji ile kafa sallıyor, hava gitarı çalıyordum. İşte her şey, kafa sallamamı tetikleyen fakat daha önce fark etmediğim bir dizi riff ve vokal melodisine dikkatimi vermemle başladı. Bunlar Priest riffleriydi, ama ortada Priest'ten tek bir üye yoktu. Bu parçaları Rob Halford ya da Tim Owens yorumlamıyordu, Downing baba çalmıyordu gitarları... Ama emin olun, kulaklarınız üçünü de aramıyordu.
Daha doğrusu, bu gruplar ustayı aratmıyordu. Buyrun, en güzel beş Judas Priest yorumunu sizler için bir araya getirdim:
5) Saxon - You've Got Another Thing Coming
Her işte başlangıcı yapmak, önem teşkil ettiği dolayısıyla, zordur. Bendeniz, bu şahane yorumların ilkine, Priest'in hemşerileri Saxon'dan başlamak istiyorum. En az Priest kadar NWOBHM'ye hakim olan Saxon, Biff baba önderliğinde size eksiksiz bir yorum sunuyor. Klasik şarkıların yorumu da yine bir o kadar klas gruplara yakışır, değil mi?
4) Rage - Jawbreaker
Tandır kebap nasıl karın doyuruyorsa, Rage'in riffleri de öyle kulak doyuruyor. Peter Wagner'ın kendine has yorumu ve o zamanki kadronun güçlü enstrüman kullanımı şarkıyı bir Priest şarkısı olmaktan çıkarmış, Rage eserine dönüştürmüş. Hele o sondaki tüyleri diken diken eden "Jaw-breeeeeykaaa!!!" çığlığı, gölgelerin gücünün sizde olduğu hissiyatını yaratmada çok başarılı.
3) Warrant - Hell Bent For Leather
Hell Bent For Leather'ı yetersiz mi buluyorsunuz? Şarkının remaster ve remixten geçirilmesini mi istiyorsunuz? Daha güçlü bir sürümünü mü arıyorsunuz? Stüdyolar zahmet etmesin, Warrant imdadınıza yetişti bile. Seksenler tınısını başarıyla muhafaza etmiş grup: Rob Halford'dan kat be kat temiz yorumlanmış vokaller, çok iyi düşünülmüş arka vokaller, şaşırmayan ritimler ve doğru seçim gitar tonları... Esas şarkının yüzüne bile bakmıyorum, iyi ki varsın Warrant.
2) Overkill - Tyrant
İlk dinlediğimde bunun Overkill olduğuna pek inanmamıştım. Gerçi hala inanamıyorum, orası ayrı bir konu. Bobby Blitz'in köprüde ve nakaratta Rob Halford'un ses rengini ustaca yakalamasıyla D.D. Verni'nin şarkıya hayat veren bas yürüyüşleri, bir yorum olmasına rağmen bu şarkıyı en sevdiğim Overkill şarkılarından biri yapmaya yetiyor. Sahi, adamlar şarkıyı yetmişlerden alıp seksenlere taşımışlar. İyi de yapmışlar, zira şarkının aslını bayağı sıkıcı buluyorum.
1) Helloween - Electric Eye
Şahane bir şarkıyı aslına bu kadar sadık kalıp, şarkının ruhunu buzluktan çıkmış gibi taptaze koruyan Helloween'in Kai Hansen vokalli müthiş The Hellion/Electric Eye yorumu 1 numarayı her koşulda hak ediyor. Tim Owens'ın canavar sesine yenilmese, çok da güzel Priest solisti olurmuş Kai Hansen. Adam boşuna "Power Metalin Babası" değil ya...
Listeyi oluştururken özellikle bu parçaları seçtim. Zaten besteler birinci sınıf Judas Priest işçiliği olunca kim yorumlarsa yorumlasın belli bir kaliteyi barındırıyordu. Önemli olan, grupların kendi tınılarıyla bestenin gücünü birleştirip onları sanki kendi parçalarıymış gibi çalabilmeleriydi. Tyrant'ın esas halini ilk kez bu yazıyı yazarken dinledim, içimden bir kez daha Overkill'e teşekkür ettim.
Ha bir de unutmadan, yazı sonu şarkısı da yine bir Judas Priest yorumu olsun.
Bonus: Motörhead - Breaking The Law
Priest'in hiç mi hiç sevmediğim bu şarkısını alıp ait olduğu tınıya kavuşturan Lemmy ve çetesini unutursam ne olayım. Buyrun dostlar, siz de dinleyin:
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Şimdi onlar düşünsün.